Edouard Hannon, een ingenieur met een bijzondere voorliefde voor art nouveau, liet een herenhuis bouwen op een hoekperceel dat werd begrensd door de Verbindingslaan en de Brugmannlaan. In 1902 nam hij contact op met Jules Brunfaut om het project tot een goed einde te brengen. Op zijn verzoek week de architect af van zijn gebruikelijke eclecticisme en liet hij zich inspireren door de concepten van Horta, Van Rysselberghe en Van de Velde. Hij ontwierp een gevel waarvan het duidelijke classicisme werd gecompenseerd door bepaalde details die sterk geïnspireerd waren door de art nouveau. De zachte lijnen van de balkons vormen een welkom tegenwicht voor de strengheid van de hoek, versierd met een bas-reliëf van Victor Rousseau. De gebogen onderbouw in Euvillesteen ondersteunt het ijzerwerk van de wintertuin. Het trappenhuis is een waar meesterwerk, dat gekenmerkt wordt door een smeedijzeren leuning van Pierre Desmedt en dromerige fresco's van de schilder Paul-Albert Baudouin (1844-1931) uit Rouen, die ook het fries in de rookkamer ontwierp, dat dateert van 1904. In tegenstelling tot de trappenhuizen van Victor Horta heeft het trappenhuis van Huis Hannon geen lichtkoepel; het indirect licht sijpelt door vanuit de rookkamer en de zitkamer, die zijn voorzien van licht amberkleurige Amerikaanse glaspartijen. De vloer wordt gesierd door een opmerkelijk mozaïek met golvende windingen. De glas-in-loodramen in de gevelopeningen, met hun plantenmotieven, werden getekend door Raphaël Evaldre en de firma Tiffany, terwijl de decoratie en het meubilair, die nu verdwenen zijn, werden toevertrouwd aan Emile Gallé en Louis Majorelle. Het herenhuis is nu een museum, dat eerst grondig werd gerestaureerd. Sinds juni 2023 is het weer open voor het publiek. (Beschermd 18/11/1976)

In 1900, toen de industriële revolutie in volle gang was, wilden kunstenaars zoals Paul Hankar, Henry Van de Velde, Gustave Serrurier-Bovy en anderen een revolutie teweegbrengen in de levensstijl. Hun kunst wordt allesomvattend. Ook in Frankrijk richtte Emile Gallé, waarvan het echtpaar Hannon een grote liefhebber was, de Ecole de Nancy op. Deze kunstenaar streefde dezelfde idealen na als zijn Belgische tijdsgenoten, maar op een diametraal verschillende manier, namelijk door kwaliteitsvol vakmanschap te verdedigen tegenover de industrialisatie.

Dankzij deze initiatieven wordt kunst in het dagelijks leven maatwerk, om te voldoen aan de eisen van een opkomende sociale klasse die zich wil laten gelden als een klasse op zich.

Is art nouveau erin geslaagd dit idealisme te vatten? Is het een kunststroming voor iedereen geworden?

Het team van Huis Hannon biedt rondleidingen en discussies aan rond deze thema's, met een ontdekkingstocht door het pand en de eerste tentoonstelling "Art(s) Nouveau(x) belge(s)".