Charles Christophe Windisch, een meester-porseleinmaker die oorspronkelijk uit Lotharingen kwam, verhuisde in 1824 naar Brussel om te werken voor Frédéric Théodore Faber, een 'chambrelan' oftewel decorateur gespecialiseerd in kamerporselein. Door hun twee talenten te combineren, gaven Windisch en Faber naam en faam aan het Brussels porselein. In 1830 scheidden hun wegen. Windisch vond in zijn vriend Jean-Jacques Coché een ernstige opdrachtgever en kon zijn eigen porseleinfabriek opzetten. Hij vestigde zich bijna tegenover Faber, aan de Waverse steenweg. Deze fabriek ligt aan de basis van de huidige vestigingen. Toen Windisch in 1842 overleed, nam porseleinfabrikant Michel Antoine Caillet Pouchelain het bedrijf over, dat in 1852 in handen kwam van de dochter van J.J. Coché en haar man. In 1874 werd aan het complex een showroom toegevoegd, met uitzicht op de Georges Lorandstraat. Er werden porselein en kristal van de meest illustere fabrikanten van Europa tentoongesteld. In 1901 verkocht Chantal Vermeren Coché de fabriek aan haar nicht en haar man Louis Demeuldre. De laatste hoeder van deze lange porseleintraditie, Henry Demeuldre Coché, moderniseerde het bedrijf in 1937, maar de productie stopte in 1953, hoewel het decoreren doorging tot in de jaren 1970. Het gebouw wist een bijzonder gedetailleerde gevel in eclectische stijl te behouden. Architect Maurice Bisschops versierde de etalages op de gelijkvloerse verdieping en de ramen op de eerste verdieping met keramische bloemenfriezen. Het interieur heeft zijn structuur behouden, onderbroken door elegante gecanneleerde gietijzeren zuilen, en de eerste verdieping heeft een opengewerkt metalen raamwerk met bloemmotieven. Tegenwoordig biedt de galerij TALK C.E.C. er een meeslepende tentoonstelling van stedelijke en hedendaagse kunst. (Beschermd 26/06/1997)