Sint-Jans-Molenbeek, dat de voorbije jaren door toedoen van bepaalde media in het verdomhoekje is beland, verrast misschien door zijn architecturale kwaliteit, die soms, of al te vaak, stiefmoederlijk is behandeld. Toch getuigen de overblijfselen van een rijk verleden. Terwijl het economische en sociale weefsel van de stad evolueert, herinneren de huizen met zweepslaglijnen, die we vaak verrassend terugvinden in vergeten stegen, ons aan de architecturale hype en mode in de hoofdstad, zelfs in vergeten wijken. Nu eens draagt een schoolgevel met zijn organische vormen de signatuur van een grootmeester van deze kunst, dan weer zien we een gebouw dat geïnspireerd is op de door Paul Hankar ingeleide Weense Secessie, zoals het gebouw van de Vaartkapoen. De sgraffiti, vaak verborgen in een borstwering, herinneren eraan hoe populair en goedkoop deze kunstvorm destijds was en hoezeer iedereen deze waardeerde.