Na eeuwen van isolatie heropende Japan in 1854 zijn grenzen en de westerse kunstwereld raakte meteen in de ban. Kunsthandelaar Samuel Bing richtte in 1888 het tijdschrift "Le Japon Artistique" op en beschreef Japanse kunst als "art nouveau".

Onder invloed van de oosterse visie op de natuur ontwikkelden zich twee architecturale stromingen binnen de ontluikende Belgische art-nouveaubeweging: aan de ene kant de volgelingen van de totaalkunst die een globale architectuur voorstonden naar het voorbeeld van wat de natuur voor de mens betekent. De organische interieurs van Victor Horta, bijvoorbeeld, dompelen ons onder in een eigen universum.

Aan de andere kant waren er architecten zoals Hankar, die erkenden dat de mens slechts een van de vele elementen van deze natuur is. Deze nederigheid en bescheidenheid leidden ertoe dat deze architecten alle overdaad uit hun architectuur banden.

Tijdens een fascinerende wandeling door de Louizawijk, langs de huizen van de twee architecten, verkennen we de Japanse invloed op de art nouveau.