Sinds 2008 is het Brussels Museum van de Molen en de Voeding gehuisvest in de voormalige windmolen van Evere, in een geklasseerd park. De windmolen van Evere werd in 1841 gebouwd zodat de plaatselijke boeren hun graan konden malen. Het gebouw heeft in de loop der jaren verschillende bestemmingen gehad. In 1853 werd een stoommachine geïnstalleerd zodat de werkzaamheden ongeacht het weer konden blijven doorgaan. De houten wieken werden uiteindelijk weggehaald omdat ze verouderd waren. De molen werd vervolgens twee keer uitgebreid, in 1887 en 1904, om plaats te maken voor walsen en een opslagruimte. De molen kon niet concurreren met de grote molens van Willebroek en sloot zijn deuren in 1911. In de jaren daarna huisvestte hij een aantal kleine lokale industrieën, waaronder een fabriek van thermosifons, een leerlooierij, een bedrijf dat kleine houtbewerkingsmachines maakte en een fabriek van darmen voor de slagerij. In de jaren 1930 vestigde Oscar Tausig hier zijn specerijenfabriek, tot 1983. De in verval geraakte molen van Evere, de tuin en het geplaveide pad in het park werden in 1990 geklasseerd en in 1998 aangekocht door de gemeente Evere. Sinds 2008 vormt het gerestaureerde gebouw de thuisbasis van het Brussels Museum van de Molen en de Voeding. Dit unieke voorbeeld van het industriële erfgoed van Brussel heeft een permanente tentoonstelling gewijd aan het maalderijwezen. Daarnaast worden er ook tentoonstellingen gehouden over verschillende facetten van de geschiedenis van voeding.