De windmolen van Evere werd in 1841 gebouwd zodat de plaatselijke boeren hun graan konden malen. Het kegelvormige bakstenen gebouw onderging in de loop der jaren een aantal veranderingen en werd voor verschillende doeleinden gebruikt. In 1853 werd een stoommachine geïnstalleerd zodat de werkzaamheden ongeacht het weer konden blijven doorgaan. De houten wieken werden uiteindelijk weggehaald omdat ze verouderd waren. In 1887 en 1904 werden twee nieuwe gebouwen aan de molen toegevoegd, waarin respectievelijk een walsmolen en een opslagruimte werden ondergebracht. De molen kon niet concurreren met de grote molens van Willebroek en sloot zijn deuren in 1911. In de jaren daarna huisvestte hij een aantal kleine lokale industrieën, waaronder een fabriek van thermosifons, een leerlooierij, een bedrijf dat kleine houtbewerkingsmachines maakte en een fabriek van darmen voor de slagerij. In de jaren 1930 vestigde Oscar Tausig hier zijn specerijenfabriek, tot 1983. De in verval geraakte molen, de tuin en het geplaveide pad in het park werden in 1990 geklasseerd en in 1998 aangekocht door de gemeente Evere. In 2008 werd het gerestaureerde gebouw de thuisbasis van het Brussels museum van de Molen en de Voeding. Op de begane grond staan nog steeds maalmachines die werden gebruikt om specerijen te verwerken: zakkenkloppers, walsmolens en zeefmachines. Het is een manier om de geschiedenis van het maalbedrijf te schetsen, van het prehistorische maalwiel tot de continue cirkelvormige beweging. (Beschermd - 20/12/1990)