De Solvaybibliotheek werd in 1902 ingehuldigd en is het werk van de architecten Constant Bosmans en Henri Vandeveld. Aanvankelijk huisvestte het gebouw een instituut voor sociologie dat deel zou gaan uitmaken van het deel van het Leopoldpark dat Paul Héger, arts, en Ernest Solvay, industrieel, al een jaar of tien wilden omvormen tot een wetenschapspark. In 1967 werd het instituut verplaatst naar de rand van de Solbosch universiteitscampus, waar Editions de l'Université het tot 1981 overnam. Het gebouw raakte in onbruik en werd overgenomen door het Gewest, waarna het een grondige restauratie onderging. De bibliotheek werd heropend op 27 mei 1994 en wordt sindsdien, onder leiding van de maatschappij Edificio, gebruikt als locatie voor tal van evenementen. Via de hal met mozaïekvloer komt de bezoeker in een enorme leeszaal in eclectische stijl, omringd door individuele studieruimten met gecapitonneerde deuren. Zoals vaak het geval was in deze periode, was de natuur een belangrijke inspiratiebron voor de interieurontwerpers. Dit blijkt uit de bladerrijke guirlandes en de overwegend rode fresco's, die worden toegeschreven aan Adolphe Crespin, de vegetatie-elementen die prominent aanwezig zijn in de vele glas-in-loodramen en de celadongroene smeedijzeren stengels die de balustrade versieren en worden afgewisseld met de houten balustrades. (Beschermd - 08/08/1988)