Van 1968 tot 1970 werd op initiatief van de Cementbedrijven CBR een gebouw opgetrokken in een late modernistische stijl. Architect van dienst was Constantin Brodzki die werd geholpen door Marcel Lambrichs. De gevels, volledig bestaande uit gegoten betonelementen, illustreren alle technische en architectonische mogelijkheden van het procedé dat destijds volop in de mode was. Het gebouw is een visitekaartje voor het bedrijf dat na de Tweede Wereldoorlog de productie van bakstenen stopzette om zich te concentreren op de cementindustrie, de winning van hulpstoffen (zand, grind, kalk en porfier) en de vervaardiging van gebruiksklaar beton. De gekleurde ruiten van de ovale ramen hebben geen omlijsting. Ze zijn rechtstreeks ingewerkt in de structuren waardoor ze een geritmeerd visueel contrast bieden. Het Museum voor Moderne Kunst van New-York selecteerde dit fraaie staaltje van functionele architectuur gestoeld op de Bauhaus-stroming voor de tentoonstelling “Transformations in Modern Architecture”. In het interieur, eveneens ontworpen door de architect, herkennen we het talent van grote namen zoals Jules Wabbes of Florence Knoll die het meubilair, de acajouwanden en de parketvloeren voor hun rekening namen. Vandaag huist er onder meer het internationale bedrijf Fosbury & Sons. Het gebouw biedt coworkingruimte, een principe dat sinds enkele jaren opgang maakt en bedrijven of particulieren de mogelijkheid biedt om te vergaderen of te werken in een uitgelezen kader.