De bouw van het huis van bankier David van Buuren en zijn echtgenote Alice begon in 1928, onder leiding van de Brusselse architecten Léon Govaerts en Alexis van Vaerenbergh. Het duo ontwierp een woning die de art-decostijl op meesterlijke wijze weerspiegelt, zowel van binnen als van buiten. Als mecenassen en verzamelaars richtten de van Buurens het complex smaakvol in en verfraaiden ze de salons met meesterwerken, beeldhouwwerken en zeldzame objecten. Het houtwerk, de meubels, tapijten en kunstwerken creëren een harmonieuze omgeving met glinsterende kleuren. Voor het ontwerp van het omliggende gebied wendde het koppel zich tot landschapsarchitect Jules Buyssens. Hij maakte gebruik van het steile, krappe terrein om een "Pittoreuze Tuin" aan te leggen, bestaande uit een groene zaal, een kruidenstrook, vijvers, een bloemenmuur, rocailles en heide- en coniferenperken aan de rand van een centraal gazon. René Péchère kreeg in 1968 de opdracht om het taxuslabyrint opnieuw in te richten met als thema het "Hooglied". Hij was ook degene die de tennisbaan verving door een rozentuin en de hartentuin aanlegde, een van de attracties van deze plek. De site herbergt een mooie verzameling beeldhouwwerken die de ar-deco-esthetiek van het interbellum illustreren en die verband houden met de internationale tentoonstellingen van 1925 en 1935. Werken van Aristide Maillol, Ossip Zadkine, Rik Wouters, Philippe Wolfers, Constant Permeke en Dolf Ledel sieren zowel het interieur als de tuinen van het museum. (Beschermd 17/04/1997)