De Kerk van de Zevendedags Adventisten, gebouwd tussen 1973 en 1975 door architecten Remy Van der Looven en Ray Huyghebaert, heeft een krachtige, brutalistische esthetiek. De gevels zijn afgewerkt met verschillende materialen: gewassen beton, glad beton, glasal en gewassen vuursteen. De voorgevel is gemaakt van geribbeld beton, met een asymmetrisch kruis gevormd door een smalle verticale opening en een stalen balk. De gevel aan de oostkant is verdeeld in twee contrasterende secties: de eerste, die blind is, is opgetrokken uit gewassen kwartsplaten. Deze wordt verlengd met een lange vleugel waarin de gebedsruimte is ondergebracht, gemaakt van Pandal-composietpanelen. Dit zijn gemetselde blokken in voorgespannen beton waarin vuurstenen granulaten zijn verwerkt. De panelen worden afgewisseld met een reeks hoge, slanke verticale ramen die de gebedsruimte verlichten. Dit bovenste volume staat op een bakstenen sokkel die doorboord is met ramen die licht brengen in de technische ruimten in de kelders. Binnen zijn de muren versierd met oranje bakstenen.