Oorspronkelijk was dit een neoclassicistisch huis uit 1874; de benedenverdieping werd in 1911 omgebouwd tot winkel en vanaf 1921 was het een slagerij. Architect Louis Verbeyst renoveerde het al eens in 1930, maar het was in 1943 dat architect François Mees de gevel zijn huidige uiterlijk gaf, in een modernistische stijl met een vleugje art deco. Terwijl de gevelopening op de eerste verdieping is omringd met gele geverniste plaatjes, is de benedenverdieping, met zijn axiale eiken deur en twee schuiframen in hetzelfde materiaal, bekleed met crèmekleurige keramiektegels, die ook binnen te vinden zijn, waar er fijne zwarte lijnen doorheen lopen. Vandaag is er een restaurant gevestigd. De metalen stangen en marmeren vitrines van de voormalige slagerij zijn wel bewaard gebleven, evenals het plafond versierd met ruitvormige panelen uit marbriet en de deur met de halfronde boog die naar de keuken leidt. Deze deur heeft opengewerkt houtwerk en een blauwbetegelde raamomlijsting. Het geheel vormt een zeer interessant decoratief ensemble in art-decostijl. (Beschermd 07/10/2021)