Tijdens het interbellum begonnen een dertigtal architecten met het ontwerpen van tuinwijken, een model dat erop gericht was kwaliteitsvolle woningen te bieden aan de arbeiders- en middenklasse.
Dit is geen "dorpse" visie zoals elders in Brussel, maar een opeenvolging van kleine, middelgrote en grote volumes ... Een modernisme dat neigt naar kubisme.
Het was de jonge architect Victor Bourgeois die zeer hard betrokken was: hij nam ook deel aan de oprichting van de Société des Coopérateurs de la Cité Moderne. Zijn project werd bekroond met de Grand Prix op de Parijse Wereldtentoonstelling van 1925, dezelfde tentoonstelling die de art deco zijn naam gaf.