De Sint-Martinuskerk werd tussen 1969 en 1971 gebouwd door de functionalistische architect Jean Gilson. Als medeoprichter van het architectenbureau Groupe Alpha was hij betrokken bij een aantal kantoorcomplexprojecten in Brussel in de jaren 1950 en 1960, waaronder het Rijksadministratief centrum en het Berlaymontgebouw. Daarnaast maakte hij ook uitgebreid naam in de kerkbouw. De Sint-Martinuskerk is een krachtig modern gebouw, met een imposante trapeziumvormige gevel versierd met een keramisch werk van Zygmunt Dobrzycki met als thema Liefdadigheid, de belangrijkste deugd van Sint-Martinus. Om deze liefdadigheid te belichamen, worden de christenen door een zeer lage portiek geleid, alsof ze door de toren worden verpletterd, om de kerk binnen te gaan. Daarna moeten ze zich een weg banen door het woud van liefdadigheid, onder de narthex, die ook erg laag is en wordt verlevendigd door twaalf zuilen van ruw beton die in bas-reliëf zijn gebeeldhouwd. De vloer is in opus incertum en voegt dynamiek toe aan de ruimte. De plattegrond van het schip is de schaduw van de toren, dus het is ook trapeziumvormig. Een enorm niet-figuratief bas-reliëf van Frédéric Geilfuss beslaat de muur van de koorafsluiting, terwijl een reeks glas-in-loodramen de ruimte verlichten, waarvan het open ontwerp communicatie tussen alle gelovigen aanmoedigt.