Avant-gardistisch of utopisch, de Résidence Palace werd door de Zwitserse architect Michel Polak ontworpen op vraag van projectontwikkelaar Lucien Kaisin om er luxewoningen in onder te brengen. De 180 appartementen waren bedoeld voor de gegoede burgerij en de aristocratie en variëren in grootte van drie tot twintig kamers. Het complex bestond uit vier vleugels rond een binnenstraat en omvatte ook boetieks, kapsalons, een privéclub, Turkse baden, een schermzaal en tennisbanen, garages voor twintig voertuigen, restaurants en een theater met 516 zitplaatsen. In die tijd stond het silhouet van het gebouw aan de rand van de Wetstraat en domineerde het heel Brussel. Geen enkel ander gebouw kon ertegenop. Het werd gebouwd tussen 1922 en 1928, maar was niet zo succesvol als verwacht en nadat het tijdens de oorlog door de Duitsers was bezet, werd het gekocht door de staat die er een administratief centrum van maakte. De Résidence Palace, met een monumentale art-decostijl, verwant aan de scheepsstijltrend, behoudt nog steeds een opmerkelijke concertzaal en een zwembad in Pompeiaanse stijl, versierd met faiencetegels en mozaïeken, die een heel mooi effect geven. Het gebouw wordt momenteel gedeeltelijk gebruikt door het Internationaal Perscentrum. Op de benedenverdieping bevindt zich een restaurant met elegante kamers in art-decostijl. In 2004 werd een deel van het complex afgebroken om plaats te maken voor een nieuw gebouw, de hoofdzetel van de Europese Raad. (Beschermd 22/04/2004)