Het gebouw en de voetgangersbrug aan de Belliardstraat vormen een complex dat werd ontworpen door Groep Planning, een architectenbureau dat in 1966 in Brugge werd opgericht door Jan Tanghe, Jacques Pêtre, Ignaas Deboutte en Willy Canfyn, een belangrijke protagonist van het postmodernisme in België in de jaren 1980.
Het Van Maerlantgebouw (VMA) is een van de ruimtes waar het Europees Economisch en Sociaal Comité (EESC) en het Europees Comité van de Regio’s (CvdR) gevestigd zijn. Het EESC is een EU-adviesorgaan dat het maatschappelijk middenveld in Europa vertegenwoordigt. De expertise van de leden helpt de kwaliteit van het beleid en de wetgeving van de EU te optimaliseren, waarbij de nadruk ligt op maatschappelijk relevante kwesties. Het CvdR vertegenwoordigt lokale en regionale overheden in de hele Europese Unie en geeft zijn mening over nieuwe wetgeving die gevolgen heeft voor regio’s en steden.
De postmoderne architectuur steekt duidelijk af tegen de omringende glazen architectuur. Het werd gebouwd tussen 1980 en 1988, draagt de naam van een 15e-eeuwse Vlaamse dichter en werd oorspronkelijk gebruikt als kantoor voor het Europees Parlement. Het gebouw huisvest drie vergaderzalen en 210 kantoren verspreid over negen verdiepingen. Het heeft een overdekte doorgang op de benedenverdieping om gebruikers te beschermen tegen de regen. Er is een loopbrug gebouwd bij de ingang van het gebouw aan de Belliardstraat om een betere verbinding te maken met de andere gebouwen waarin de parlementaire fracties zijn gehuisvest. Elke automobilist in de Belliardstraat kijkt omhoog naar deze verbazingwekkende hangbrug versierd met vrouwelijke sculpturen. Het geheel is getint met motieven die zijn ontleend aan de neoklassieke architectuur, zoals het tongewelf en het medaillon. De daken van het gebouw zijn complex, bolvormig, bijna barok. De brug is versierd met een groep bronzen beelden van de Belgische beeldhouwer Jean-Paul Laenen, genaamd “De draad van Ariadne”. Gouden draden, vastgehouden door twee Ariadnes, hangen over de boog van de brug en staan symbool voor de Europese eenheid. Dit ornament werd in 1991 toegevoegd, nadat de loopbrug was gebouwd, met goud en brons. Het algehele effect is er een van emblematische overdaad, ver verwijderd van de lichtheid die wordt verwacht in de buurt van het Leopoldpark.
Na de recente renovaties tussen 2020 en 2023, waarbij op alle gebieden een groot aantal duurzame en innovatieve oplossingen werd toegepast, verbindt het gebouw nu traditie met technologie, functionaliteit met schoonheid en het verleden met de toekomst.