De Sint-Adriaankerk, die in 1941 werd gewijd en volledig is opgetrokken uit roze-grijze klampsteen-bakstenen, werd niet ver van een kapel met dezelfde naam gebouwd die al in de 15e eeuw bestond. De werkzaamheden begonnen in 1938 en werden toevertrouwd aan architect Auguste Vanden Nieuwenborg, die vanaf het begin moest werken met een beperkt budget. Hij tekende plannen voor een massieve kerk met duidelijk afgelijnde volumes die zich ontwikkelen rond het middenschip. Hij vermengde vakkundig de art-decostijl die toen in de mode was met Romaanse reminiscenties. De bakstenen bogen, die zijn overgenomen uit de Lombardisch-romaanse kunst, accentueren vakkundig alle openingen in het gebouw. Het reliëf en het spel van licht en schaduw dat eruit voortkomt, creëren het decoratieve effect. De architect koos ervoor om de machtige klokkentoren te integreren in de voorgevel, ongetwijfeld een verwijzing naar sommige hallenkerken in Noord-Europa en voorbeelden die al in de romaanse periode in het Maas- en Rijnland bestonden. Het centrale portaal maakt deel uit van een diepe, doorlopende nis die het verticale karakter van de klokkentoren nog versterkt. Binnen zijn zowel de pijlers als de gewelven met zandsteenkleurige bakstenen bekleed. Je kunt ook de zeven glas-in-loodramen bewonderen die ontwerpster Danieli in de jaren 1960 maakte.