In 1933 won Joseph Diongre de wedstrijd om de plannen te mogen tekenen voor het Nationaal Instituut voor de Radio-omroep. Hij werkt met verschillende ingenieurs samen om te voldoen aan de technische vereisten van toekomstige gebouwen. Een van hen, Raymond Braillard, zorgde voor de grote toren op de hoek. Het gebouw heeft een modernistische stijl en is ook geïnspireerd op de Internationale stijl, die toen in Nederland in zwang was. Het silhouet van de 'pakketboot' en de inrichting doen dan weer in stilte denken aan de art deco. Diongre, die hardsteen mengt met okergele bakstenen van Fauquembergues, benadrukt elke verdieping met geprofileerde doorlopende beglazing, waarmee hij zijn keuze voor een horizontaal ontwerp bekrachtigt. Hij ontwierp afgeronde hoeken om het imposante uiterlijk van het gebouw te verzachten. De werkzaamheden begonnen in 1933 en werden voltooid in 1938. Het gebouw, met zeven verdiepingen aan de kant van het Flageyplein en zes aan de kant van het Heilig-Kruisplein, kreeg een krachtige onderbouw van 836 betonnen palen die in de grond waren verankerd. Het heeft maar liefst twaalf opnamestudio's, waaronder de beroemde Studio 4 met zijn orgel met 8 000 pijpen. De verbluffende akoestische kwaliteiten worden aangevuld door de zorgvuldige afwerking van een decor gebaseerd op het uitgebreide gebruik van hout. Toen het complex te koop stond, werd het in 1998 gekocht door de naamloze vennootschap Radiohuis Flagey. Het werd volledig gerestaureerd. Vandaag is Flagey de thuisbasis van een uniek audiovisueel centrum in Brussel, met studio's, concertzalen, bioscopen, kantoren en restauranten/cafés. Het biedt festivals en een rijk programma met klassieke muziek, jazz en film. (Beschermd 28/04/1994)