De meeste gebouwen op de campus van de VUB werden tussen 1972 en 1976 gebouwd door het Gentse architectenbureau Baro (Bureau voor Architectuur, Ruimtelijke Ordening en Design). Aula Q (1976) bevat een auditorium met opendraaiende zalen, ook TDA (Turntable Divisible Auditorium) genoemd, met een capaciteit van 250 tot 1250 zitplaatsen. Deze flexibiliteit werd mogelijk gemaakt door een draaimechanisme en blote betonnen muren. Aula Q bestaat uit een vaste zaal van 550 plaatsen met een vast middengedeelte en twee aanpalende zalen die samen of afzonderlijk open kunnen draaien. Ze zijn voorzien van een kraankop met verschillende armen waarop betonnen platen rusten. Zo kunnen de wanden vrij ronddraaien in een akoestisch labyrint. Dit systeem is slechts heel zelden gebruikt.

In het begin van de jaren 1970 ontwierp Willy Van Der Meeren 352 studentenwoningen in het hart van de campus van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) in Elsene. Op zijn eigen unieke en inventieve manier maakte Van Der Meeren gebruik van een modulair bouwsysteem in prefabbeton om een kwalitatieve, aangename leefomgeving te creëren waar verschillende generaties studenten een memorabele tijd beleefden. Vandaag behoren de voormalige studentenwoningen tot het waardevol architecturaal patrimonium van de VUB, maar stellen ze ook bijzondere uitdagingen op gebied van energie en comfort. Om hierop een antwoord te bieden, werden de voorbije jaren twee projecten opgestart: het Circular Retrofit Lab en het WVDM Living Lab. In beide projecten werden wetenschappelijk onderzoeksvragen gecombineerd met praktische uitvoeringskwesties. Tijdens de rondleiding worden beide projecten in detail toegelicht en gekaderd binnen het bredere verhaal van de geschiedenis en de toekomst van de voormalige studentenwoningen.