De jaren 50 en 60 van onbezorgd experimenteren met beton waren voorbij. De jaren 70-80 waren woelig met een oliecrisis die een bouwcrisis vooraf ging maar ondertussen gonsden er futuristische plannen rond verstedelijking. Het verleden en al haar stijlen moest verdwijnen en nu begon de toekomst, dat was de opdracht van architecten.
Beton bleef echter het materiaal bij uitstek want stond voor een duidelijk statement, snelle verwerking, relatief goedkoop en met innoverende constructieprocessen nodig voor deze nieuwe moderniteit.
Het bleef wel een uitdaging om de functionaliteit van een gebouw te combineren met de constructieve en esthetische kwaliteit van beton. Enerzijds ging men het pure materiaal opzoeken in zijn meest essentiële brute geometrie en anderzijds zocht men een speelse en zacht golvende ritmiek op met prefab elementen zonder daarom aan monumentaliteit in te boeten. Maar beton bleef het.
Een tijd van tegenstellingen terug te vinden in overheidsgebouwen en deze van belangrijke investeerders maar ook kleinere projecten lieten zich inspireren door beton…tot winkels toe. We gaan op zoek naar beton, naar de schoonheid ervan in al zijn vormen en kleuren. Vergruisd of opgehemeld blijft beton een materiaal niet alleen door de mens gemaakt maar ook met veel toekomstperspectief tot op vandaag.