De Sint-Rochuskerk vervangt een voormalige 19e-eeuwse kerk die werd ontworpen door architect Raymaekers en in 1972 werd gesloopt in het kader van het Manhattanplan. De kerk is uniek omdat ze is gevestigd in een voormalige hangar in het noorden van de stad. Gezien de ligging in de industriële wijk was de kerk natuurlijk gewijd aan Sint-Rochus, de beschermheilige van de ijzer- en metaalbewerkers. In afwachting van een nieuwe gebedsplaats hield de katholieke gemeenschap 25 jaar lang diensten in deze hangar. Uiteindelijk werd die in 1993 omgebouwd tot kerk door architect Vincent Dupont van het Atelier de Bruxelles. Ze werd in 1995 ingewijd door de aartsbisschop van Mechelen-Brussel, kardinaal Danneels. Met zijn resoluut postmodernistische karakter is het nieuwe gebouw een langgerekt polychroom vat van oranje bakstenen afgewisseld met banden van rode baksteen en blauwe steen. Het wordt bedekt door een zinken dak met een kwartcirkel die rust op een lange glazen strook aan de achterkant die het gangpad verlicht. De gevel is ook versierd met een serie gebrandschilderde ramen van meester-glazenier Pierre Majerus, gesigneerd en gedateerd “1995”. De ingang van de kerk opent achter een vrijstaande bakstenen gevel die dienst doet als portiek. Het is versierd met getrapte motieven en heeft een brede halfronde boog met daarin een cilindrische traptoren. Aan de voorkant loopt een met bomen omzoomd voorplein langs de weg.