Na de oprichting van het Instituut voor Decoratieve en Industriële Kunsten in Weimar in 1908, het toekomstige Bauhaus van Walter Gropius (1919), richtte architect Henry van de Velde in 1927 het Hoger Instituut voor Decoratieve Kunsten op in Brussel. De school is gevestigd in een deel van de voormalige gebouwen van de Ter Kamerenabdij waaraan de school haar naam ontleent. Het was gebaseerd op dezelfde principes als het Bauhaus en van de Velde bleef er directeur tot 1936. In 1972 kreeg een van zijn docenten, architect en ontwerper Christophe Gevers, de opdracht om het restaurant-cafetaria in te richten. Van 1960 tot 1993 was Gevers verantwoordelijk voor de opleiding “Mobilier et Agencement” aan het Instituut. In deze functie vestigde hij een record: hij leidde 33 groepen studenten op in design. Als autodidact begon hij zijn carrière bij meubelfirma De Coene, maar het was op de wereldtentoonstelling van 1958 dat hij zijn stempel drukte met het ontwerp van het restaurant Le Cap d’Argent. Daarna maakte hij naam met het ontwerpen van restaurants, de Taverne des Beaux-Arts en later Au Vieux Saint Martin op de Grote Zavel. Zijn eigenaar Albert Niels vertrouwde hem vervolgens de creatie van andere emblematische restaurants toe: La Marie Joseph, Au Duc d’Arenberg, voor een laatste wapenfeit, de Canterbury, in 1992. Voor de cafetaria van La Cambre ontwierp Gevers functioneel modern meubilair dat zowel sober als ingenieus was, met modules van tafels en banken die met elkaar verbonden waren door een buisvormig onderstel. Probeer de gebogen zitting van de banken uit om te zien hoe comfortabel ze zijn.