Met het trapezoïdale grondplan neemt het station Brussel-Centraal de driehoekige ruimte in die gevormd wordt door de Kantersteen, de Keizerinlaan en de Putterij. Hoewel het station werd ingehuldigd in 1952, dateert het bouwproject uit 1910, toen de architect Victor Horta werd gevraagd om deze toegang tot de treinsporen te ontwerpen. De werkzaamheden begonnen pas in 1937, na de voltooiing van de Noord-Zuidverbinding. Maxime Brunfaut kreeg de leiding over de bouwplaats toen Horta in 1947 overleed, maar waarschijnlijk werkte hij er al sinds 1945 aan mee. Het station volgt de lijn van de officiële internationale architectuur, met duidelijke verwijzingen naar eerdere werken van Horta, zoals het Paleis voor Schone Kunsten en het Volkshuis Brussel. Het interieur, met zijn parement uit travertijn, heeft een grote lokettenhal met een plafond van lichtbakken. De tegels uit Mirabeau-marmer en de granieten bekleding bij de loketten dragen bij aan het decor. De hal heeft ook een fresco van Joseph Hayez, die Sint-Michiel en de Belgische steden afbeeldt. Zoals typisch is voor de jaren 1950 omvatte het geheel een stationsbuffet en een koninklijke loge. Die sobere maar weelderige loge werd door de vorst gebruikt om op de trein te wachten of om voorname gasten te ontvangen. Ze werd veelvuldig gebruikt tijdens de Expo 58. Koning Boudewijn ontving er met name de koning en koningin van Thailand en de negus van Ethiopië.