Eind 19e eeuw werd de haven van Brussel geleidelijk uit het stadscentrum verplaatst, wat ingrijpende veranderingen teweegbracht in het noorden van de stad. De oude havenbassins werden gedempt en nog vóór de Eerste Wereldoorlog werd een nieuw wijkplan rond het Saincteletteplein opgesteld. De meeste nieuwe gebouwen verrezen echter pas in het interbellum.

André Citroën begreep dat architectuur een krachtig visitekaartje voor een bedrijf kan zijn. Hij koos voor puur modernisme voor zijn complex, gelegen naast het art deco juweel Kaaitheater. Beide gebouwen ondergaan op dit moment een grondige verbouwing. Het Citroën-site transformeert tot een nieuw museum voor hedendaagse kunst, KANAL Centre Pompidou (geplande opening eind 2026). Het Kaaitheater opent in 2027 opnieuw haar deuren met een nieuwe vleugel aan de kant van de Akenkaai met hierin een extra theaterzaal, kunstenaarstudios en een stadsbalkon.  

Vandaag de dag worden deze gebouwen gekenmerkt door een combinatie van winkel- en opslagruimtes op de begane grond en appartementen op de bovenverdiepingen. Hoewel de doelgroep hier niet de welgestelde burgerij was, zoals in de chique wijken buiten het centrum, werd er veel aandacht besteed aan de architectonische uitstraling. Hier vind je schitterende voorbeelden van art deco en de Beaux-Arts-stijl, evenals alle overgangsvormen tussen beide. Deze gebouwen weerspiegelen de economische realiteit van die tijd, de representatieve ambities en, in het geval van het commerciële pand van Gérard Koninckx Frères dat met tropisch fruit is versierd, de samensmelting van reclame en architectuur.