De Paleizen van de Heizel werden tussen 1933 en 1935 ontworpen door architect Joseph Van Neck voor de Wereldtentoonstelling van 1935. Ze werden emblematische monumenten van de hoofdstad en illustreren een classicistische art-decostijl. Een administratief gebouw in scheepsstijl, nog steeds met antieke interieurs, vult de paleizen aan. Vroeger doorkruiste een brede laan het domein: die liep tot aan de gevel van het Eeuwfeestpaleis. Vandaag de dag heeft het Atomium, gebouwd in het kader van de Wereldtentoonstelling van 1958, het oorspronkelijke uitzicht veranderd, maar het hoofdpaleis bevat nog altijd zijn indrukwekkende gevel. Er zijn vier monumentale pijlers die het centrale deel opdelen; ze doen volgens de architect denken aan de Congreskolom. Ze ondersteunen vier allegorische beelden die deel uitmaken van een cyclus van achttien beelden die zijn gemaakt onder leiding van Égide Rombaux, die de taak toevertrouwde aan de beste van zijn vele leerlingen. Ze zijn een megafoon voor wat het koninkrijk tijdens deze economisch bloeiende periode verwezenlijkt. Trapstructuren aan weerszijden van het gebouw versterken dit krachtige centrale gedeelte nog meer. Hoewel de buitenkant een vrij klassiek schema volgt, is het interieur innovatief door het gebruik van betonnen bogen op een ongekende schaal. Dankzij ingenieur Louis Baes had het paleis destijds het grootste dakgebinte ter wereld en de grootste overdekte ruimte in België, namelijk een tentoonstellingsoppervlakte van 15 000 m²! Tijdens de wereldtentoonstelling van 1935 kwamen bijna twintig miljoen bezoekers de Heizel en de 182 gebouwen ontdekken. Paleizen 5 en 10 zullen openstaan voor bezoekers.