Als antwoord op de bevolkingsgroei en het tekort aan kwaliteitsvolle huisvesting voor de kleine burgerij aan het begin van de 20e eeuw, plande de gemeente Anderlecht een tweede grootschalige stedenbouwkundige ingreep: de aanleg van een nieuwe, overwegend groene en residentiële wijk. Door de Eerste Wereldoorlog werd de uitvoering vertraagd en kwam de bouw pas tijdens het interbellum tot stand.

Daardoor vormt de Meirwijk een esthetisch samenhangend geheel dat representatief is voor de Brusselse art-decoarchitectuur uit het interbellum. Bijzondere aandacht gaat naar de gevels en hun decoratie: kleur en textuur, gestileerde bloemen en planten, en een gevarieerd dierenmotief. Ook typische art-decokenmerken zoals smeedijzeren 'brise-vue'-luifels en glas-in-loodramen krijgen de nodige aandacht.