Op 25 september 1907, na een congres van de Belgische Werkliedenpartij (BWP) in 1906, werd De Sociale Voorziening opgericht. Dankzij de steun van de Union du Crédit en de Nationale Bank kon de organisatie in 1912 opnieuw van start gaan. Om dat keerpunt kracht bij te zetten, gaf het architect Richard Pringiers, een leerling van Victor Horta, de opdracht om de plannen te tekenen voor een nieuw gebouw om de afdelingen in onder te brengen. In 1913 verhuisde de hoofdzetel naar de Luchtvaartsquare in Anderlecht, naar een gebouw in "late art nouveau". In 1919 moest het bedrijf de oprichting van de OMOB leiden en de winst bleef groeien, tot het punt waarop het in 1930 de architecten Fernand en Maxime Brunfaut vroeg de gebouwen te rationaliseren en herin te richten. Ze behielden het geheel zonder het aan te tasten, maar ze creëerden binnenin een van de meest succesvolle ensembles van die periode, iets tussen art deco en modernisme. De grote hal met de bogen is rijkelijk versierd met geaderd marmer, groen graniet, blauwe mozaïeken en een groot aantal chromen elementen. Eenmaal door het voorportaal kom je deze ruimte binnen, die wordt omringd door een doorlopende toonbank. Op de tussenverdieping, die als mezzanine is ingericht, zijn de kantoren van het personeel gevestigd. Andere kantoren, op de verdieping, waren voor de kaderleden en hadden een zorgvuldige lambrisering met palissanderhout, walnoot, lichte berk en mahonie. In 1957 verliet De Sociale Voorziening het gebouw. De restauratie duurde geruime tijd en biedt nu onderdak aan het CegeSoma of Studiecentrum Oorlog en Maatschappij en de Dienst Archief Oorlogsslachtoffers. De twee diensten maken deel uit van het Rijksarchief. (Beschermd 09/09/1993)