Dit neoclassicistisch herenhuis werd gebouwd in 1841 en volledig verbouwd in 1904 door architect Paul Hamesse in de geometrische art-nouveaustijl. In overleg met zijn opdrachtgevers, de familie Cohn-Donnay, voorzag hij het geheel van een rijk meubilair dat perfect paste bij het decor. De zitkamer aan de gevelzijde, met zijn imposante marmeren open haard en fries met danseressen, verwijst naar de neo-Griekse stijl en de Weense Secessie. De kleine centrale zitkamer daarentegen illustreert de invloed van de Schotse architect Charles Rennie Mackintosh met zijn gestileerde bloemenelementen en wit gelakt houtwerk. Opmerkelijk zijn ook de schaakkamer met glas-in-lood lichtkoepel, de grote hal met mozaïekvloer en met insecten beschilderde muren en de biljartzaal waarvan de muren versierd zijn met gestileerde bomen en die van de eetkamer gescheiden wordt door een glazen deur met pauwenmotief, dat ook terugkomt op het plafond, in combinatie met bloemschermen. Aan de gevel is het oorspronkelijke balkon vervangen door een erker in art-nouveauschrijnwerk, waar nu de naam van het restaurant prijkt, dat eind 1981 zijn intrek nam in het gebouw: De Ultieme Hallucinatie. (Beschermd - 08/08/1988)