Het Paleis der Academiën werd gebouwd tussen 1823 en 1825 voor de prins van Oranje. Hij woonde er tot België in 1830 onafhankelijk werd. Architect Charles Vander Straeten was verantwoordelijk voor het ontwerp. Hij werd geïnspireerd door de theorieën van de Fransman Jean-Nicolas-Louis Durand, die een uitgepuurde neoklassieke stijl voorstond. De strikte symmetrie, het weinig uitgesproken reliëf van de geledingen, het regelmatige ritme en het tot drie kleuren beperkte palet van de materialen maken het paleis inderdaad tot een mooi voorbeeld van deze puristische stroming. Nadat het gebouw twaalf jaar onder sekwester was geplaatst, werd het eigendom van de staat, die het in 1853 schonk aan de toekomstige koning Leopold II. Hij zou er nooit wonen. Het paleis werd in 1862 omgebouwd tot museum voor hedendaagse kunst. Uiteindelijk namen de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts en de Académie royale de Médecine er in 1876 hun intrek, gevolgd door de Académie royale de Langue et de Littérature françaises opgericht in 1920, en de Koninklijke Vlaamse Academie voor Wetenschappen en Kunsten en de Koninklijke Academie voor Geneeskunde, beide opgericht in 1938. Het paleis werd tussen 1825 en 1828 ingericht door architect Tilman-François Suys. Het beschikt over een aantal prachtige salons met kostbare ingelegde parketvloeren en een grote ontvangstruimte. (Beschermd - 10/10/2001)