In 1977 besloot de Université Libre de Bruxelles een groot universitair ziekenhuiscomplex te bouwen buiten de ring, in de gemeente Anderlecht. Een school voor volksgezondheid, een verpleegschool, een centrum voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën, een bibliotheek en studentenhuisvesting vervolledigden het complex. In 1995 werd er ook een gebouw voor het Geneeskundemuseum opgetrokken. De meeste medische musea in de wereld stellen erfgoed tentoon uit de geschiedenis van hun universiteiten en ziekenhuizen: oude instrumenten, apparaten, portretten van beroemde artsen enz. Het Brusselse Geneeskundemuseum nam kunst en geschiedenis als leidraad. Het museum brengt origineel erfgoed samen dat voornamelijk bestaat uit kunstwerken en archeologische vondsten. In acht zalen worden de medische praktijken uitgelegd, van de magisch-religieuze geneeskunst tot de rationele kennis uit het Grieks-Romeinse tijdperk. Het verhaal wordt wetenschappelijk bij de artsen en kunstenaars uit de renaissance, die geïnteresseerd waren in de anatomie. Er worden bijna 300 anatomische wassen Spitzner-beelden tentoongesteld die de ziekten en chirurgische technieken van de 19de eeuw uitbeelden. Verder is er een verzameling terracotta beeldjes met klinische aandoeningen (misvormingen van het gezicht, misvormingen van de wervelkolom, huidletsels enz.). Ze werden in de oudheid gebruikt om zich te beschermen tegen allerlei ziekten of ze 'over te brengen'.